شعر

من مانده ام و هزار پرسش.             ‌گشتم اسیرصد لغزش

انگور به باغ یار بودم.              کی کرد مراشراب ز کشمش

شعر...

ولگرد , و خسته بودم در کوچه های غفلت

با کوله بار پر غم با صد هزار منت

گفتم که من چه دارم ،در کوه یار باشم

گفتا چو دل شکستی ، این دل کشیده محنت

گر یار من بمانی اواز دل بخوانی

بینی که عاشق من پر میکشد به عزت

گر چه تو رفته بودی اما همیشه هر وقت

دست دعای ما بود ایمن شوی ز خفت

ما پشت در به امید یک یک نشسته بودیم

معشوق خود ببینیم صبرش بکرده همت

شعر...

سوال ,ی دارم ای یارا ،از این دنیا وقانونش دهی بر ظالمان ثروت ،به عاشق خون مجنونش به امیدت نشست هرکس،کشی اورا به خاروخس ولی گربی خیالت شد؛دهی صدها معجونش به امیدت چه ها کردیم؛اگرچه در دل دردیم رهایش کرده شعر...

گفتم که دیگر رفته است ؛ درب دلم را بسته است

دیگر ندارد رحمتی از فعل وکارم خسته است

هر ره که باید او نمود ؛دروازها را وانمود

اما چه کردم من به او؛گفتم دلم بشکسته است

پشت کرده رفتم تا کجا تا درب ناامیدی خدا

گفتا که از مایی بیا، قول وقرارم بسته است

شرمنده از دنیای خود او کوه هست و من نخود

دستم گرفت و گفت کجا این دل پیمان , بسته است

 

شعر...